حقوق حیوانات در حکومت امام علی (ع)

یکی از افتخارات جوامع مدرن در قرن حاضر ودر زمانی که در جوامع عقب مانده طبیعی  ترین  حقوق انسانها که حق آزادی عقیده ، بیان و انتخاب کردن و انتخاب شدن است نیز به  راحتی سلب می شود این است که با تشکیلngo )  ها) به دفاع از حقوق حیوانات می پردازند . از آنجایی که کشور های اسلامی نیز با کمال تاسف در زمره کشورهای عقب مانده می گنجند ، شاید برای نسل جوانی که در عصر حکومت دینی می زید و از آن جز قهرو غضب به نام دین چیزی ندیده است  ، ذکر این نکته که در حکومت اصیل اسلامی در قریب به 1400 سال پیش دفاع از حقوق حیوانات به دستورالعمل حکومتی بدل شده است چندان قابل پذیرش نباشد . به همین خاطر بخشهایی از این دستور العمل  که خطاب به مامورین مالیاتی صادر شده است را تقدیم می دارم

امام علی (ع):

فَإِذَا أَخَذَهَا أَمِینُکَ فَأَوْعِزْ إِلَیْهِ أَلاَّ یَحُولَ بَیْنَ نَاقَةٍ وَ بَیْنَ فَصِیلِهَا وَ لاَ یَمْصُرَ لَبَنَهَا فَیَضُرَّ فَیُضِرَّ ذَلِکَ بِوَلَدِهَا وَ لاَ یَجْهَدَنَّهَا رُکُوباً وَ لْیَعْدِلْ بَیْنَ صَوَاحِبَاتِهَا

 فِی ذَلِکَ وَ بَیْنَهَا وَ لْیُرَفِّهْ عَلَى اَللاَّغِبِ وَ لْیَسْتَأْنِ بِالنَّقِبِ وَ اَلظَّالِعِ وَ لْیُورِدْهَا مَا تَمُرُّ بِهِ مِنَ اَلْغُدُرِ وَ لاَ یَعْدِلْ بِهَا عَنْ نَبْتِ اَلْأَرْضِ إِلَى جَوَادِّ اَلطُّرُقِ وَ

 لْیُرَوِّحْهَا فِی اَلسَّاعَاتِ وَ لْیُمْهِلْهَا عِنْدَ اَلنِّطَافِ وَ اَلْأَعْشَابِ حَتَّى تَأْتِیَنَا بِإِذْنِ اَللَّهِ بُدَّناً مُنْقِیَاتٍ غَیْرَ مُتْعَبَاتٍ وَ لاَ مَجْهُودَاتٍ لِنَقْسِمَهَا عَلَى کِتَابِ

اَللَّهِ وَ سُنَّةِ نَبِیِّهِ ص فَإِنَّ ذَلِکَ أَعْظَمُ لِأَجْرِکَ وَ أَقْرَبُ لِرُشْدِکَ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ. (ا)

چون امین تو ستوران زکات را گرفت ، از او بخواه که در راه میان مادر و کره شیرخواره ‏اش جدایى نیفکند و آن قدر آن را ندوشد که کره‏اش را زیان رسد و با سوار شدن بر آنها خسته نکند و میان آن شتر که بر آن سوار مى‏شود یا آن را مى‏دوشد و دیگر شترها عدالت ورزد . و چنان کند که شتر خسته بیاساید و با شترى که پایش مجروح شده و رفتن نتواند بمدارا رفتار کند و آنها را بر سر آبگیرها برد و آب دهد و از راههایى براند که به علفزارها نزدیک باشد ، نه از راههاى خشک و عارى از گیاه ، و ساعتها مهلت آسایش دهد تا آب خورند یا علف بچرند . تا به اذن خدا آنها را به ما برساند ، فربه و پرتوان نه خسته و لاغر ، و ما آنها را ، چنانکه در کتاب خدا و سنت پیامبر ( صلى الله علیه و آله ) آمده ، تقسیم کنیم . اگر چنین کنى ، اجر تو بزرگ باشد و تو را به رستگارى ، ان شاء الله ، نزدیکتر سازد.

1- نهج البلاغه نامه 25