با اینکه از خداوند جدا نیستیم اما برای درک حضورش نیاز به سفری هیجان انگیز داریم. آن هم به سرزمینی که در درون ماست. دنیایی که با آنکه در ماست اما به شدت از آن غافلیم و حتی در بعضی موارد انسان با عملکرد خود نشان می­دهد که اعتقاد و در واقع اطلاعی نسبت به وجود آن ندارد. به همین جهت چشمه­های روح آدمی می­خشکد و حیات سرزمین درونی به خطر می­افتد.

جالب است در جهان بیرون انسان­ها به جان هم می­افتند به یکدیگر آسب می­رسانند فرمانروایان هر روز تشنه­تر از روز قبل در پی کشور گشایی هستند و با یکدیگر می­جنگند. انسان­ها همدیگر را فریب می­دهند و مرتکب خطاهای آشکار و پنهان بسیاری می­گردند، تا از سهم بیشتری از جهانی مادی، فناپذیر و سراب گونه، برخوردار شوند. به زور اسلحه و جنگ و ظلم و همنوع کشی قصد قدرت طلبی و قدرت نمایی دارند در حال تخریب یکدیگر هستند تا بر ویرانه های زندگی دیگران  بنای تازه ای برای خود دست و پا نمایند و غافل از اینکه دنیایی به وسعت تمامی هستی در درون خود دارند، قدرتی بالقوه که حتی فکرشان هم به آن همه قدرت راه پیدا نمی کند. زیباییها و آسایشی که درجهان فانی بیرون قابل تصور هم نیست در درون آدمی و همراه اوست اما غفلت از این دنیای نزدیک و در دسترس انسان را به شدت از اینهمه موهبت محروم نموده است. هر چه در بیرون است در درون هم هست.

اگر طالب فرمانروایی و پادشاهی هستیم رعیتی در درون هست که نخست باید بر آن مسلط بود تا به تسلط بیرونی نائل شویم. اگر طالب قدرت هستیم نیروهای عظیمی بطور بالقوه در وجودمان هست که می­توانیم این نیروها را فعال و پویا کنیم. نیروهایی که می توانند انسان را بر تمام هستی مسلط سازند. اگر طالب زیبایی هستیم، چشمه های روح، سرزمین باطنی، محصولات شیرین و خواستنی درونی و... وجود دارد که می­تواند بهترین مناظر هستی باشد و انسان را به پادشاهی مقتدر و ثروتمند مبدل سازد. بنابر این قبل از شروع سفر باید بدانیم مقصد کجاست و مسافران چه راهی هستیم؟ بعد اولین قدم بر داشته شود .

مسافران سرزمین درون هستیم جایی که می­توانیم خداوند زنده را در آنجا ملاقات کنیم ... 

اما قدم اول ...

هرچند انسان درست مانند جنینی که با جفت به مادر متصل است در اتصال دائمی با خداوند است و نوعی ارتباط حیاتی ناآگاهانه با خداوند دارد، اما تفاوت ما با جنین در این است که برای تولد دوباره در روح باید بر این ارتباط ذاتی آگاه شویم و هوشیارانه حیات روح را حفظ نماییم و حیات روح در تغذیه از منبع لایزال الهی است.  

 مراقبه بر نام خداوند با عث می شود که براین وصل بودن دائمی دوباره آگاه شویم و از غفلت و فراموشی و خواب و رویا بیرون بیاییم. ...

  برداشت هایی کلی  از تعالیم  

تالیف : ماندانا میم